Rouw bij kinderen ...
Survivalgids. Wat als je iemand verloren bent?
Doe-boek met tips & tricks - Lies Scaut - Uitgeverij Pelckmans
De eerste reactie bij een overlijden is nogal vaak om kinderen te sparen met de confrontatie van een groot verdriet. Toch is het van zo’n groot belang om kinderen hierin meer dan ruim te betrekken en dit van bij het prille begin. Op hun eigen wijze uiten kinderen hun gevoelens en ze zullen hun eigen creatieve inbreng maar al te graag doen bij de afscheidsviering. Hun betrokkenheid op dat bijzondere moment draagt sowieso bij tot de verdere verwerking van hun verdriet.
Kinderen hebben ook verlieservaringen en ook voor hen start dan het rouwproces. Dit verloopt uiteraard op een totaal andere manier dan bij volwassenen. Doordat kinderen nog volop in ontwikkeling zijn, kan zo’n verlies voor hen heel verwarrend en enorm overdonderend zijn. Met de survivalgids 'Wat als je iemand verloren bent?' van Lies Scaut leren kinderen omgaan met het overlijden van iemand die ze nu moeten missen.
Afscheid nemen is een deel van het leven. Kinderen mogen dit gevoel tonen en uitspreken. Kinderen mogen ook aangeven dat het voor hen nu eventjes te veel is en dat wat ze voelen ok is. Op dat ogenblik gieren er voor de volwassen zoveel gevoelens door het lijf dat er de grote angst is om het ook met de kinderen bespreekbaar te maken. Een angst die nergens voor nodig is …
Hoe ga ik te werk?
Met het werkboek wordt ook in mijn praktijk aan de slag gegaan voor kinderen van de lagere school. Survivalgids 'Wat als je iemand verloren bent?‘ is aantrekkelijk samengesteld en laagdrempelig voor kinderen. Ze leren stilstaan bij het afscheid nemen. We doorlopen het rouwproces in alle facetten maar dan op kindermaat. Er is tijd en ruimte voor de emoties en de verwerking bij het kind zelf.
In rouwen is er geen goed of fout. Het boekje is een houvast en biedt troost op moeilijke momenten. Zo geven kinderen het verlies een eigen plekje … op hun manier, in hun eigen taal.
Rouw bij zwangerschapsverlies ...
Je kindje verliezen ...
samen door het diepe verdriet ... kom op verhaal ...
Heb ik wel het recht om te rouwen na een zwangerschapsverlies? Het lijkt voor velen een moeilijke vraag. Wanneer een baby voldragen is of heeft geleefd of als je over de helft van de zwangerschap bent geraakt, lijkt het precies meer gerechtvaardigd om verdriet te hebben of om te missen. Mensen verwachten dat je dit vlug een plaatsje kunt geven.
Toch is het niet evident. Gewoon doorgaan is zeker niet de juiste strategie. Dat kleine leven dat volop aan het groeien was is afgebroken en ook dit is een rouwproces. Naast het feit dat sommige mama’s zich schuldig voelen en enorm teleurgesteld zijn in het lichaam is er ook dat trauma: je bent een kindje verloren.
De omgeving denkt het verdriet soms met het verstand weg. ‘Het komt wel goed een volgende keer.’ Daar wil je wel in geloven, maar dat neemt niet weg dat er verdriet is om dat kleine wezentje dat er niet meer is.
Naar aanleiding van het verhaal van Julie Van den Steen werd nadrukkelijk ook aangegeven dat een miskraam zo’n vreselijk woord is, alsof je iets misdaan hebt, terwijl dit hoegenaamd niet zo is. Het keiharde besef dat het gewoon totaal fout kan lopen zonder dat je er vat op hebt is een verschrikkelijke realiteit.
Delen doet deugd … erover praten is iets dat enorm veel deugd doet, naast de vele mogelijkheden om ook tastbare herinneringen te maken zoals de foto’s van Boven De Wolken. Deze tastbare herinneringen zijn een houvast en een heel goede vorm van zelftherapie.
Op zo’n moment voel je je heel erg alleen en het lijkt alsnog niemand weet wat jij doormaakt. Je hart breekt, ook al was het maar kort, het gaat nog altijd over je eigen kind dat er niet meer is. Rouwgesprekken bij zwangerschapsverlies gaan vooral over erkennen van een groot verdriet. Heb jij een zwangerschapsverlies of ken je iemand die er mee worstelt? Dan ben je zeker welkom in de praktijk. Samen staan we stil bij die diepe gevoelens. Er is ook een heel speciale module Lutografie om hiermee thuis online aan de slag te gaan.
