Dagdagelijks ontmoeten jij en ik mensen. Op één of andere manier blijven bepaalde ontmoetingen ons bij. Ze hebben ons geraakt. Andere zijn misschien vluchtig, maar toch kunnen we er soms op een onverwacht moment op terugkomen. Zo ontmoette ik in de praktijk een tijdje terug een man met een intens verhaal van afscheid nemen. Op korte tijd moest hij vele keren afscheid nemen van een geliefde. Zeg maar de ene mokerslag na de andere ... hoeveel kan een mens dragen, vraag ik me dan wel eens af?
Tijdens ons rouw- en verliesgesprek raakte iets mij heel bijzonder. De man zei dat hij in het rouwproces de seizoenen kon voelen. We bespraken uitgebreid wat dit voor hem precies betekende. Heel wat wijze woorden weerklonken.
Inderdaad, net zoals het leven te vergelijken valt met de seizoenen, is dit zeker ook van toepassing in het rouwproces. Binnen in jezelf dienen die seizoenen zich aan. Ze kunnen vaak zelfs niet mee met de natuur, want het kan perfect dat je op één dag tijd alle seizoenen bent tegengekomen.
Voor veel mensen is net dat die enorme turbulentie aan gevoelens. Je bent kwaad, angstig, verdrietig ... het stormt volop ... de herfst heeft een intense strijd met jou aangebonden. Je verlangt naar rust ... de sneeuwvlakte die je zo adembenemend vindt en die je vooral heel veel rust geeft. Ergens verlang je ook naar die frisse lente. De tijd waarin het allemaal anders zal zijn ... denk je ... hoop je ... Of je droomt al stiekem van het zwoele van de zomer.
Het gekke aan het rouwproces is dat je die gevoelens en die seizoenen ook allemaal op één dag kan beleven. Hoe heftig is dat dan wel niet? Je denkt de dag goed door te komen. Een warme kop koffie en even mijmeren ... tot je plots iets realiseert en verdriet je overweldigt. De storm breekt los, tranen stromen en je huilt om het gemis, om de pijn, om het verdriet. Een belletje van je beste vriendin brengt een straaltje licht door de duisternis. Je kijkt uit naar de afspraak die avond om een lekker glaasje te nuttigen en samen door het fotoalbum te gaan. Het zal je verdriet doen, maar tegelijkertijd ook heel wat herinneringen oproepen. Mogen vertellen lucht al heel wat op ... Wees dus mild voor jezelf. Vermoeid? Verdrietig? Goed gevoel? Het is oké en het kan en mag allemaal.
Het zou zelfs een mooie oefening kunnen zijn in het rouwverwerkingsproces. Vergelijk eens je vele gevoelens met de seizoenen in de natuur. Je zal vaststellen dat je voor elk seizoen wel iets kunt vinden ... zelfs meer dan iets. Je zal ook zien dat alle seizoenen zich manifesteren. Het krachtige aan deze vergelijking is dat de seizoenen in de natuur steeds opnieuw terugkeren. Er zijn elk jaar heel wat gelijkenissen met het jaar er voor, zo komen we tot een groep en noemen we die periode lente of zomer of herfst of winter. Het rouwproces en ook de tijd daarna blijft ook voor altijd herkenbaar. De grote turbulentie bedaart wat, hoewel er toch nog momenten zijn waarop het enorm veel pijn doet. Beetje bij beetje zien we er anders tegenaan, doet het minder pijn, maar vergeten doen we nooit ...
De seizoenen van het leven leren ons dat het ook in ons rouwproces wel eens draait en keert langs alle mogelijke kanten. We hebben soms dagen dat het gevoel net niet past bij het seizoen ... teveel water in de zomer komt wat raar over, niet? En toch hebben we (te) natte zomers, (te) droge winters ... We moeten het nemen zoals het komt en er met zijn allen proberen het beste van te maken.
Het uiteindelijke doel van de rouw- en verliesgesprekken is leren aanvoelen dat die gevoelens er zijn, er mogen zijn, er moeten zijn, maar dat de intensiteit anders wordt, waardoor het voor iedereen - en vooral voor jou - leefbaarder wordt. We wensen je heel wat goede moed op je ontdekkingstocht naar de seizoenen in jouw leven, in jouw verwerking ... Je bent welkom om je daarin op weg te helpen … (DJM)