In één van de gesprekken rouw- en verliescoaching van deze week kwam de vraag: ‘Rouwen … hoe doe je dat?’ Ondanks alle literatuur en gesprekken blijft rouwen een arbeid die je voor een groot stuk alleen moet doorspartelen. Heel wat tips en ervaringen kun je lezen of horen. Ongetwijfeld zul je zelf heel veel herkennen en komen her en der tips voor waar je wel of juist niks mee bent. Toch begint alles voor een groot stuk bij jezelf.
De stap naar rouw- en verliescoach, -consulent is niet makkelijk en kan niemand voor je doen. Mensen kunnen je aanmoedigen wanneer ze zien dat het moeilijk gaat, maar de effectieve stap dien je zelf te zetten; hoe oncomfortabel het ook lijkt. Die eerste aarzelende stap is sowieso heel belangrijk en is al een eerste stap in ‘Rouwen … hoe doe je dat?’
Als coach – consulent ga je ergens mee op dat pad. De wandeling is al begonnen en je sluit aan op een cruciaal punt. Elke aanknoping of aansluiting is net dat extra duwtje dat je vaak nodig hebt. De weg is er eentje met een hobbelig parcours. Er zijn de lange rechte stukken waar het even wat beter gaat. Er zijn ook de gevaarlijke haardspeldbochten waar gevoelens en emoties als turbulente windturbines over je heen gaan.
Toch blijft de vraag: ‘Rouwen … hoe doe je dat?’ Zit je dan stil in een hoekje te wenen? Niks te doen? Je kwaad af te reageren op wat of wie dan ook? Is het dan een afgemeten tijd … zo van ‘ik plan in de agenda om te ‘rouwen’ op die dag en dit uur? Helaas werkt het niet op die manier, want dat zou betekenen dat rouw op een bepaald moment begint, wat impliceert dat er dan ook een afgemeten eindtijd bepaald wordt.
Het is een woelig water aan gevoelens en emoties, een wirwar van praktische aangelegenheden die dan in schril contrast staan met de leegte en de stilte. Het is vooral jezelf de tijd geven om dit alles te doorstaan en te aanvaarden zoals het is. Het is een grote confrontatie met jezelf, je omgeving, je dagdagelijkse gewoontes … Het is erkennen dat er een gemis is. Het is kwaad worden, intens snikken van verdriet … Het is je elke dag anders voelen en ervaren dat datgene wat je zo overrompeld heeft beetje bij beetje jezelf verandert, dat je het op een andere dag ook anders bekijkt en ervaart. Wat je vandaag zo ziet, bekijk je morgen door een andere bril. De omgeving, de geliefden, de rouwcoach-consulent … het zijn stuk voor stuk mensen die voor je klaar staan en die je op die weg als lichtpuntjes in de duisternis helpen.
Rouwen … hoe doe je dat? Er is dus geen pasklaar antwoord op deze vraag, wel heel wat mogelijkheden, suggesties en tips. Ik schreef er een handig boekje over; niet met dé waarheid, maar met info, tips, suggesties … Wat doet het met een mens? Te lezen in fragmenten, stukjes en brokjes … net zoals het gevoel van ‘rouw’ ook aan jou passeert … soms … af en toe … Binnenkort verkrijgbaar. Hou de website in de gaten.
Rouwen … hoe doe je dat? Zelfs in deze feestmaand moeten zoveel mensen doorheen die moeilijke tijd. Het boekje kan als ‘bijzonder’ presentje van heel grote betekenis zijn in het leven van iemand … voor wie nog geen ideetje had voor onder de kerstboom of zomaar … omdat je om elkaar geeft … (DJM)